Музей "Спадчына"

Профиль музея - историко-краеведческий 

Создан: 15.08.2016г.

Адрес: д. Новосёлки. ул. Центральная. д.35., тел. 683017

Савет музея

Кіраўнік: Батура Таццяна Аляксандраўна, настаўнік беларускай мовы і літаратуры, кіраўнік музея “Спадчына”

Намеснік: Стальмакоў Андрэй Мікалаевіч, настаўнік гісторыі і геаграфіі.

Актыў

Фондавая работа: Клыш Мікіта, вучань 8 класа.

Экскурсійная работа: Крыштопік Віялета, вучаніца 8 класа.

Навукова-даследчая работа: Іванчык Вячаслаў, вучань 9 класа.

Экспазіцыйная работа: Клыш Ксенія, вучаніца 8 класа.

Цели и задачи школьного музея:

Основной целью музея является расширение образовательного пространства, обеспечивающее развитие личностных качеств обучающихся, содействие развитию коммуникативных компетенций, навыков исследовательской работы, поддержке творческих способностей детей, формированию интереса к отечественной культуре и уважительного отношения к нравственным ценностям прошлых поколений.

Задачи:

 - воспитание подрастающего поколения в духе патриотизма и гражданственности, ответственного отношения к культурно-историческому наследию Родины;

-формирование у детей бережное отношение к историческим ценностям;

-содействие организации и проведению учебно-воспитательного процесса;

 -развитие у учащихся творческих способностей, навыков культуры общения и уважения к людям старшего возраста;

-проведение активной экскурсионно-массовой работы с учащимися и населением;

-формирование фонда музейной комнаты  и обеспечение его сохранности;

-развитие внешних партнерских связей с предприятиями и учреждениями.

Графік правядзення экскурсій і выхаваўчых мерапрыемстваў

 музея “Спадчына” на 2023/2024 нав. год 

План работы музея “Спадчына” на 2023-2026 г.г.

План работы Савета музея “Спадчына” на 2023/2024 нав.г.

Организация деятельности школьного музея.      

Музей организуется на основе систематической работы постоянного актива обучающихся и при наличии фонда подлинных материалов, соответствующих профилю школьного музея, а также необходимого помещения и оборудования, обеспечивающих хранение и показ собранных коллекций, материалов.

Музей  является центром патриотического воспитания в школе, краеведческой деятельности всех участников образовательных отношений.  Музей играет огромную роль в воспитании у подрастающего поколения таких качеств, как гражданственность и патриотизм, способствует развитию их гражданской компетентности, самостоятельности. Главное, что дает школьный музей, духовное, нравственное воспитание, чего так не хватает сегодня, учит не быть «Иваном, не помнящим родства», любить свои корни, свою Родину, гордиться подвигами своих земляков и брать с них пример. Помогает ребенку прожить не одну свою жизнь, а сотни других жизней, помогает задуматься над тем, что его окружает: над семейной реликвией и собственной родословной, кто он есть и зачем живет, что он оставит своим потомкам.  Музей способствует возрождению самосознания, патриотизма, понимания учениками  значимости своего родного  края,  страны, ориентируют школьника на  гражданские патриотические ценности, тем самым  обеспечивает формирование гражданина и патриота   Беларуси.

У нашай школе захавальнікам сапраўдных каштоўнасцяў з'яўляецца этнаграфічны куток, дзе створаны пэўныя ўмовы не толькі для адукацыйнага, але і выхаваўчага працэсу.

З улікам таго, што сабраныя і якія збіраюцца матэрыялы ў музеі з'яўляюцца гістарычнымі, могуць быць выкарыстаны для пазнання мінулага чалавечага грамадства.

І хацелася б застанавіцца на найбольш каштоўных прадметах, якія ўваходзяць ў музейны куток.

Амаль кожная беларуская сям’я вырошчвала лён. Яго пасля апрацоўкі часалі спецыяльнай шчоткай, адна з такіх шчотак для апрацоўкі лёну захоўваецца ў нашым музеі. Наступным этапам пасля апрацоўкі лёну і воўны было прадзенне. Займаліся прадзеннем толькі жанчыны. Вучыць дзяўчынак прадзенню пачыналі прыкладна з сямі – васьмі гадоў. Прыладамі працы для прадзення былі прасніца, верацяно, калаўрот. Усе гэтыя прылады таксама ёсць у нашым музеі, але на жаль что яны не у поўнай захаванасці.

Для ткацтва выкарыстоўваўся спецыяльны станок, які ў Гродзенскім раёне называлі “варштат”, часцей - “кросны”. У нашым музеі ёсць некаторыя састаўныя яго часткі: бёрда, ніты. Неабходнай прыналежнасцю ў працэсе ткання з'яўляліся цэўкі, сукала, чоўнік. У нашым музеі захоўваецца 2 сукала (або “сукадла”), 5 чоўнікаў. З вырабленага палатна шылі адзенне для ўсіх членаў сям’і. Дзве спадніцы канца IХI ст. з такога палатна, і адзін дыван ёзахоўваюцца ў школьным музеі.

У печы ежу гатавалі ў чыгунках. Яны былі рознымі па памерах. Іх таксама можна ўбачыць у нашым музеі. Акрамя гэтых прадметаў можна ўбачыць пяць керасінавых лампаў. У кожнага ў хаце былі лямпы для асвятлення яны былі керасінавымі. Калі гаспадар увечары выходзіў на двор ці ў хлеў, то браў з сабой такую лямпу.

Для ўборкі збожжавых культур (жыта, ячменю, пшаніцы, проса, аўса) выкарыстоўвалі серп. Да канца ХІХ ст. сярпы рабілі з жалеза, якое выралялі з мясцовай балотнай руды, рэжачую частку зазубрывалі. Затым большасць сярпоў вырабляліся на заводах, шмат іх прывозілі на Беларусь з Цвярской губерні (Расія). Мясцовыя кавалі таксама рабілі сярпы са старых кос. Перад жнівом зазубрывалі, тачылі іх рэжачую частку. Звычайна ў гаспадарцы кожняя жняя мела свой серп. Захоўвалі іх да пачатку жніва ў сухім месцы (у гумнах, кладоўках, сенцах), пры гэтым рэжачую частку абкручвалі сухой анучай. Сярпамі жалі яшчэ ў 50-60-я гг. ХХ ст. У наш час збожжавыя культуры ўбіраюць камбайнамі і іншымі машынамі. Але пры зажынках і дажынках сярпу належыць першы і апошні сноп. Які навучэнцы могуць пабачыць у музеі.

У канцы XIX стагоддзя вынайшлі прас, у які можна было насыпаць тлеючыя драўняныя вуглі. Вугальны прас стаў сапраўднай знаходкай для сялян. Яны не толькі гладзілі ім бялізну, але яшчэ калолі арэхі, лавілі мышэй і …тараканаў. У марозны дзень адкрываліся насцеж усе вокны і дзверы, а цёплы прас ставілі на печ. Хату не палілі ўсю ноч, гаспадары начавалі ў суседзяў. Тараканы беглі на цяпло і запаўзалі ўнутр праса - раніцай заставалася толькі вынесці «пастку» на вуліцу і перадаыіць шкоднікаў. Жадаючых убачыць такія два прасы мы запрашаем у наш музей “Спадчына”.